Του Πέτρου ΑΛΕΠΗ, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ
Στις
πρόσφατες εκλογές για τους δήμους εκλέχτηκαν εκατοντάδες νέοι δημοτικοί
σύμβουλοι σε όλη τη χώρα με τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια της «Λαϊκής
Συσπείρωσης». Μέλη του ΚΚΕ, οπαδοί και συνεργαζόμενοι με το Κόμμα
καλούνται να κάνουν πράξη αυτό που στην προεκλογική περίοδο περιγράψαμε:
Να είναι μαχητική αντιπολίτευση μέσα στα Συμβούλια ενάντια στις αντιλαϊκές δημοτικές αρχές, στις περιφέρειες και την κυβέρνηση.
Να είναι η έμπρακτη φωνή συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους
εργαζόμενους και στους λαϊκούς αγώνες.
Να αποτελούν τον πόλο που
συγκρούεται με τον ευρωμονόδρομο μέσα στους δήμους, σε αυτή δηλαδή τη
βαθμίδα του αστικού κράτους που ασκεί αντιλαϊκή πολιτική, εξειδικεύει
και υλοποιεί επώδυνες για το λαό κατευθύνσεις και την ίδια στιγμή
ελίσσεται, έχει αναλάβει ενεργητικά κομμάτι εκτόνωσης της δυσαρέσκειας,
αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας, καλλωπισμού τελικά του συστήματος.
Το
πιο σημαντικό: Ο κομμουνιστής δημοτικός σύμβουλος, η δημοτική κομματική
ομάδα σε ένα δήμο, έχει μέγιστη υποχρέωση να είναι διαρκώς μέσα στο
λαό, τις αγωνίες και τα βάσανά του, να ενημερώνει, αποκαλύπτει, εξηγεί,
διαφωτίζει. Να αξιοποιεί θέματα του Δημοτικού Συμβουλίου, ειδικά αυτά
όπου φανερώνεται η αντιλαϊκή γραμμή των διοικήσεων, των εκπροσώπων των
αστικών κομμάτων και του οπορτουνισμού, για να ανανεώνει διαρκώς και
συστηματικά τη συζήτηση, τη διαφώτιση, τη ζύμωση με τους εργαζόμενους,
τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία. Να γνωρίζει σε βάθος τα
συγκεκριμένα προβλήματα, ποιος παιδικός σταθμός κλείνει και ποιος
υπολειτουργεί, ποιο σχολείο συγχωνεύεται, πόσα μαγαζιά έχουν κλείσει,
πόσοι είναι οι άνεργοι. Δεν φτάνει δηλαδή μόνο η γενική συμφωνία με την
πολιτική του Κόμματος, αυτό είναι φυσικά βασική προϋπόθεση. Απαιτείται
και γνώση του χώρου, όχι γενικές εκκλήσεις και συνθήματα.
Εδώ, καθυστερήσεις, αναβλητικότητα, μετάθεση για άλλη ώρα και άλλη περίοδο, δεν επιτρέπεται.
Είναι τέτοια η κατάσταση, η ασταμάτητη προπαγάνδα του πολυπλόκαμου
αντιπάλου, τα μέσα που χρησιμοποιεί, που αν οι κομμουνιστές εκπρόσωποι
δεν έχουν πρωταρχικό τους μέλημα την ασταμάτητη επαφή με το λαό, την
επιμονή να ξεπερνάνε όποια εμπόδια παρουσιάζονται για να ενισχύουν και
να συστηματοποιούν δεσμούς εμπιστοσύνης, είναι το πιο πιθανό να μην
μπορέσουμε όχι να επιδράσουμε, ούτε καν να φτάσουμε να μας ακούσουν
χιλιάδες φτωχοί και ταλαιπωρημένοι.
Πανταχού παρόντες
Τι
είναι λοιπόν ο κομμουνιστής που εκλέχτηκε σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο;
Είναι ο τοπικός «βουλευτής» του ΚΚΕ. Ειδικά στην Αθήνα και σε άλλα
μεγάλα αστικά κέντρα, ο χώρος ευθύνης του είναι δήμοι δεκάδων χιλιάδων
κατοίκων. Σε περιοχές, για παράδειγμα, όπως οι δήμοι της Δυτικής Αθήνας
μιλάμε για πολυπληθείς δήμους όπου πλειοψηφούν οι εργάτες και τα
υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δήμοι με μεγάλους χώρους δουλειάς στη
γεωγραφική τους εμβέλεια, με νοσοκομεία, σχολεία, με εκατοντάδες
εργαζόμενους στους ΟΤΑ, μικρομάγαζα, με πολιτιστικούς και αθλητικούς
χώρους, ΚΑΠΗ. Χώροι με τεράστια προβλήματα: Απολύσεις, απλήρωτη εργασία,
απαράδεκτες συμβάσεις, συγχωνεύσεις, οριστικά λουκέτα, φτώχεια,
ατελείωτες ουρές στους ΟΑΕΔ. Αρα, χώροι που οι Κομματικές Οργανώσεις
ξεχωρίζουν, ιεραρχούν, προσανατολίζουν την πολιτική και μαζική δράση, με
σκοπό τη δημιουργία υποδομής, ανασύνταξης του κινήματος, ισχυροποίησης
του Κόμματος. Ο δημοτικός σύμβουλος εντάσσεται και ενισχύει πλήρως αυτόν
τον προσανατολισμό: «Ανοίγει πόρτες» με την ιδιότητά του. Συμμετέχει
δραστήρια σε όλη την κομματική και μαζική δραστηριότητα. Εχει στον
καταμερισμό του χώρους δουλειάς, γειτονιές. Αξιοποιεί ακόμη και αυτές
τις συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων για να προβάλλει λαϊκά
προβλήματα και κινητοποιήσεις, αιτήματα, διεκδικήσεις κατηγοριών
εργαζομένων. Αποκαλύπτει έτσι ανάγλυφα τις γραμμές που συγκρούονται και
μέσα στα Συμβούλια, τη γραμμή του κεφαλαίου και τη γραμμή της Λαϊκής
Συμμαχίας. Είναι πανταχού παρών στις λαϊκές κινητοποιήσεις, στις
δραστηριότητες των Λαϊκών Επιτροπών, των σωματείων. Η κομματική ομάδα
του δήμου οργανώνει συναντήσεις με φορείς, σωματεία, συλλόγους.
Να ενισχύσουμε τους δεσμούς με το λαό
Ο
δημοτικός σύμβουλος του ΚΚΕ δεν περιμένει να «του βάλουν πρόγραμμα».
Είναι άλλο ζήτημα να μην αυθαιρετεί κάποιος και άλλο να εμφανίζεται μόνο
όταν το ακροατήριο είναι δοσμένο. Αντίθετα: Συμβάλλει ο ίδιος, σε
αρμονική συνεργασία με την κάθε ΚΟΒ, να εμπλουτίζεται, να ενισχύεται ο
προγραμματισμός δουλειάς. Εχει συνείδηση ο ίδιος πως πρέπει να είναι ένα
με το λαό, να έχει τακτική, περιοδική επικοινωνία με χώρους δουλειάς,
λαϊκές γειτονιές, ώστε να προβάλλει τις θέσεις του Κόμματος, να
καταγράφει προβλήματα, να «τρίβεται» και να δοκιμάζεται στην καθημερινή
επαφή. Σε πολύ δύσκολες και διαφορετικές συνθήκες στο παρελθόν, αυτό το
στοιχείο ήταν «ένα το κρατούμενο» για τους κομμουνιστές δημάρχους και
δημοτικούς συμβούλους. Εχουν αφήσει ιστορία οι άρρηκτοι δεσμοί αυτών των
στελεχών με το λαό, ότι ήξεραν σε βάθος τα προβλήματα,
συνειδητοποιούσαν τις διαθέσεις, μπορούσαν έτσι να χειριστούν κατάλληλα
διάφορα δύσκολα ζητήματα. Το πιο βασικό: Τους εμπιστεύονταν οι
εργαζόμενοι, η φτωχολογιά, γιατί έβλεπαν στο πρόσωπό τους πέρα από
αδυναμίες «τους δικούς τους ανθρώπους». Ας ξεκαθαρίσουμε: Αυτή η
ιδιότητα δεν μπορεί να παρεξηγιέται, να ονομάζεται «παραγοντισμός»,
δηλαδή δουλειά αποκομμένη και αυτονομημένη από τα συμφέροντα του
Κόμματος. Οι καιροί είναι τέτοιοι που οφείλουμε να ενισχύσουμε όσο
γίνεται τους δεσμούς με το λαό. Εδώ χωρίς φόβο και αναστολή πρέπει να
γίνουμε όλοι καλύτεροι.
Σήμερα είναι χιλιάδες οι κομμουνιστές που
καθημερινά, αθόρυβα, επαναστατικά, οικοδομούν τέτοιους δεσμούς. Πολλά
είναι τα παραδείγματα κυρίως από χώρους δουλειάς που ένα κομματικό μέλος
με το παράδειγμά του, το κύρος του, τη συνολική του στάση, έχει γίνει
ηγέτης δεκάδων και εκατοντάδων. Τον ακολουθούν, όχι απλώς γιατί «τα λέει
καλά», αλλά γιατί οι πράξεις συμβαδίζουν με τα λόγια, γιατί
συγχωνεύεται με τους εργάτες, ξέρουν ότι δεν θα τους πουλήσει, ότι
πρώτος αυτός βάζει το κεφάλι του στον ντορβά.
Υπάρχει φυσικά μία
πολύ διαφορετική κατάσταση από ό,τι στο παρελθόν στις γειτονιές, στους
δήμους ειδικά των μεγάλων αστικών κέντρων, πρωτίστως στην Αθήνα των
εκατομμυρίων κατοίκων. Ακόμη και σε λαϊκές συνοικίες όπως στο Περιστέρι,
στην Πετρούπολη και αλλού, οι συνθήκες, ο τρόπος ζωής, οι συνήθειες
έχουν αλλάξει. Υπάρχει μεγαλύτερη αποξένωση, κλείσιμο στο σπίτι. Η πιο
βασική αιτία έχει να κάνει με τις εργασιακές σχέσεις. Αλλο ο έστω σκληρά
εργαζόμενος που όμως δούλευε 8ωρο, επέστρεφε σπίτι του το μεσημέρι και
είχε τη δυνατότητα το απόγευμα να κυκλοφορήσει στη γειτονιά και άλλο η
σημερινή χαοτική κατάσταση που έχουν βίαια ανατραπεί ωράρια, μισθοί,
δικαιώματα. Οι κομμουνιστές πρέπει να γνωρίζουν αυτήν την κατάσταση και
ταυτόχρονα να μη μεμψιμοιρούν, να εξαντλούν όλες τις δυνατότητές τους
για να έρθουν σε επαφή με το λαό. Να βρίσκουν τρόπους με ομιλίες,
συσκέψεις, επισκέψεις, σύντομες ανακοινώσεις, εφημερίδες τοίχου να
οργανώνουν, να ενημερώνουν, να πρωτοστατούν.
Εχει μεγάλη σημασία η δύναμη του παραδείγματος
Αυτά
φυσικά δεν γίνονται χωρίς θυσίες, χωρίς κούραση. Αυτό όμως είναι
πλεονέκτημα για το ΚΚΕ. Δεν διεξήχθη ποτέ ταξική, πολιτική πάλη από τους
καναπέδες. Οι δικοί μας δημοτικοί σύμβουλοι δεν είναι εκπρόσωποι των
επιχειρήσεων, ξεκούραστοι τύποι που κυκλοφορούν στα Δημοτικά Συμβούλια
λες και είναι πλασιέ των τοπικών ή υπερτοπικών επιχειρηματιών. Είναι
άνθρωποι του μεροκάματου, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι,
νέοι. Αυτό πρέπει και μπορεί να αποτυπώνεται ανάγλυφα σε κάθε μας δράση,
σε κάθε μας βήμα. Να βλέπει ο εργάτης «καθρέφτη» τα δικά του συμφέροντα
και αναζητήσεις στην τοποθέτηση, στη δράση, στον τρόπο ζωής του
κομμουνιστή που είναι στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αυτό μπορεί να εξελιχθεί
σε μια μεγάλη συμβολή στο στόχο να εδραιώνεται μια μαχητική πρωτοπορία
γύρω από το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Η δύναμη του παραδείγματος ειδικά
σε συνθήκες αντεπανάστασης και υποχώρησης, όπως είναι οι σημερινές,
έχει μεγάλη σημασία. Εχει μεγάλη σημασία να σπάει στην ίδια τη ζωή η
κυρίαρχη αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι», «όλοι τα παίρνουν», «όλοι την
τσέπη τους κοιτάνε».
Ειδικά νεότερα στελέχη, με σημαντικές
δυνατότητες εξέλιξης, που από τα ίδια τα πράγματα αναλαμβάνουν πλέον
σημαντικές ευθύνες με την εκλογή τους σε Δημοτικά Συμβούλια, μπορούν να
ενισχύσουν κι άλλο αυτά τα στοιχεία, αυτόν τον προσανατολισμό. Ετσι κι
αλλιώς, η εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, η εκρηκτική κατάσταση στην
Τοπική Διοίκηση, που πλέον έχει άμεση αντανάκλαση στη ζωή των
εργαζομένων καθώς έχει αναλάβει αρμοδιότητες που έχουν σχέση με τη λαϊκή
οικογένεια, είναι αφορμή και ταυτόχρονα πρόκληση για τους κομμουνιστές.
Να αντιπαλέψουν αυτήν την κατάσταση, να ενημερώσουν το λαό, να
συμβάλουν στη διαφώτιση, στην οργάνωσή του. Συμπέρασμα: Μπορούν οι
εκλεγμένοι του ΚΚΕ να είναι ένας γερός ιμάντας στην επαφή με ευρύτερες
λαϊκές μάζες, να συμβάλλουν στους γενικότερους στόχους του Κόμματος με
ακούραστη, επίμονη, ταξικά προσανατολισμένη δουλειά, αισιοδοξία και
αυταπάρνηση. Αυτή η δοκιμασία μπορεί να βγάλει στην επιφάνεια νέα
ταλέντα οργανωτικά και πολιτικά, που θα προσφέρουν και από αυτό το
μετερίζι στο εργατικό λαϊκό κίνημα, στο επείγον καθήκον της ανασύνταξής
του, στη χειραφέτηση λαϊκών μαζών από τη σφαίρα επιρροής του
καπιταλισμού. Μπορούμε να κάνουμε σημαντικά βήματα.
